جوزپه گاریبالدی (به ایتالیایی: Giuseppe Garibaldi)
یکی از مبارزان اصلی میهنی در جنگ استقلال ایتالیا بر ضد اتریشیها بوده است.به او به خاطر خدمات نظامی‌اش در آمریکای جنوبی و اروپا لقب قهرمان دو جهان را داده‌اند. گاریبالدی همچنان فرمانده‌ی جنگهای یگانگی ایتالیا بوده است. وی یک قهرمان ملی ایتالیا به حساب می‌آید.
فراماسون درجه 33 (استاد اعظم) در گرند لژ Grand Orient of Palerma وی زاده ۴ ژوئیه ۱۸۰۷ (میلادی) در شهر نیس و درگذشته به تاریخ ۲ ژوئن ۱۸۸۲ (میلادی) در «کاپررا» بود. از یک خانواده ماهیگیر برخاسته و در نیروی دریائی سلطنتی ساردنی- پیمونت خدمت کرد. وی ابتدا در راه وحدت ایتالیا و ضد اتریش و بعدأ ضد دولت پادشاهی ناپل وحکومت پاپ مبارزه کرد. در سال ۱۸۳۳ (میلادی) به سازمان مخفی «ایتالیای جوان» و مؤسس آن جوزپه ماسینی پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۳۴ (میلادی) پس از یک قیام ناکام، دستگیر و به اعدام محکوم شد اما توانست از طریق فرانسه به آمریکای جنوبی فرار کند و با شرکت در جنگهای آزادی خواهی آن دیار به تجارب نوینی در مبارزات چریکی دست یابد. با شروع انقلاب سال ۱۸۴۸ (میلادی) گاریبالدی به ایتالیا بازگشت و با یک گروه چریکی در لمباردی علیه سربازان اطریش به مقابله پرداخت و سرانجام با پشتیبانی از انقلابیون ایتالیا و فراخوانی جمهوری روم در فوریه ۱۸۴۹ (میلادی)، در مقابل اشغالگران فرانسوی و سربازان بوربونی، شجاعانه ایستادگی نمود اما مجبور به عقب نشینی و فرار مجدد به آمریکا شد. در سال ۱۸۵۴ (میلادی) با پذیرفتن شرایطی، اجازه بازگشت به پیمونت را دریافت نمود و در جزیره کاپررا به کشاورزی مشغول شد. پس از اندک زمانی به جنبش رهائی بخش ایتالیا پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۶۰ (میلادی) با همکاری کاوور از آزادیخواهان ایتالیا، جزیره سیسیل را از زیر سلطه بوربون‌ها آزاد نمود. در جنگ بین فرانسه و آلمان در سال ۱۸۷۰- ۱۸۷۱ (میلادی) گاریبالدی در حمایت از جمهوری نوخاسته فرانسه و علیه ارتش آلمان شرکت نمود. وی حتی برای مدت کوتاهی عضو اتحادیه ملی فرانسه بود. گاریبالدی دوش به دوش کاوور، ماسینی و امانوئل دوم از شخصیت‌های اصلی «ریسورجیمنتو»† می‌باشد. او شکوه پیروزی و موفقیت انقلابی را مدیون جوشش و تحرک جسورانه اش می‌باشد که باعث تهیج احساسات و مشوق مبارزان داوطلب و فداکارش† بود. او از نظر سیاسی دارای موضعی متزلزل و ناپایدار بود و هیچگاه نتوانست بین پادشاه و ماسینی یکی را انتخاب نماید. چندین بار از روند سیاسی حکومت ملی و جوان و نوپای ایتالیا سرخورده و ناامید شد و سرانجام به اتفاق طرفداران خود در مجلس ایتالیا، به چپ‌ترین جناح موجود پیوست.
یکی از مبارزان اصلی میهنی در جنگ استقلال ایتالیا بر ضد اتریشیها بوده است.به او به خاطر خدمات نظامی‌اش در آمریکای جنوبی و اروپا لقب قهرمان دو جهان را داده‌اند. گاریبالدی همچنان فرمانده‌ی جنگهای یگانگی ایتالیا بوده است. وی یک قهرمان ملی ایتالیا به حساب می‌آید.
فراماسون درجه 33 (استاد اعظم) در گرند لژ Grand Orient of Palerma وی زاده ۴ ژوئیه ۱۸۰۷ (میلادی) در شهر نیس و درگذشته به تاریخ ۲ ژوئن ۱۸۸۲ (میلادی) در «کاپررا» بود. از یک خانواده ماهیگیر برخاسته و در نیروی دریائی سلطنتی ساردنی- پیمونت خدمت کرد. وی ابتدا در راه وحدت ایتالیا و ضد اتریش و بعدأ ضد دولت پادشاهی ناپل وحکومت پاپ مبارزه کرد. در سال ۱۸۳۳ (میلادی) به سازمان مخفی «ایتالیای جوان» و مؤسس آن جوزپه ماسینی پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۳۴ (میلادی) پس از یک قیام ناکام، دستگیر و به اعدام محکوم شد اما توانست از طریق فرانسه به آمریکای جنوبی فرار کند و با شرکت در جنگهای آزادی خواهی آن دیار به تجارب نوینی در مبارزات چریکی دست یابد. با شروع انقلاب سال ۱۸۴۸ (میلادی) گاریبالدی به ایتالیا بازگشت و با یک گروه چریکی در لمباردی علیه سربازان اطریش به مقابله پرداخت و سرانجام با پشتیبانی از انقلابیون ایتالیا و فراخوانی جمهوری روم در فوریه ۱۸۴۹ (میلادی)، در مقابل اشغالگران فرانسوی و سربازان بوربونی، شجاعانه ایستادگی نمود اما مجبور به عقب نشینی و فرار مجدد به آمریکا شد. در سال ۱۸۵۴ (میلادی) با پذیرفتن شرایطی، اجازه بازگشت به پیمونت را دریافت نمود و در جزیره کاپررا به کشاورزی مشغول شد. پس از اندک زمانی به جنبش رهائی بخش ایتالیا پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۶۰ (میلادی) با همکاری کاوور از آزادیخواهان ایتالیا، جزیره سیسیل را از زیر سلطه بوربون‌ها آزاد نمود. در جنگ بین فرانسه و آلمان در سال ۱۸۷۰- ۱۸۷۱ (میلادی) گاریبالدی در حمایت از جمهوری نوخاسته فرانسه و علیه ارتش آلمان شرکت نمود. وی حتی برای مدت کوتاهی عضو اتحادیه ملی فرانسه بود. گاریبالدی دوش به دوش کاوور، ماسینی و امانوئل دوم از شخصیت‌های اصلی «ریسورجیمنتو»† می‌باشد. او شکوه پیروزی و موفقیت انقلابی را مدیون جوشش و تحرک جسورانه اش می‌باشد که باعث تهیج احساسات و مشوق مبارزان داوطلب و فداکارش† بود. او از نظر سیاسی دارای موضعی متزلزل و ناپایدار بود و هیچگاه نتوانست بین پادشاه و ماسینی یکی را انتخاب نماید. چندین بار از روند سیاسی حکومت ملی و جوان و نوپای ایتالیا سرخورده و ناامید شد و سرانجام به اتفاق طرفداران خود در مجلس ایتالیا، به چپ‌ترین جناح موجود پیوست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر